Deel 2 Miss JJ van Darwin naar Darwin

Deel 2 van Miss JJ met bijpassende foto's. Over 2 dagen zal het laatste deel volgen. Heel veel lees plezier.

In deze tijd heb ik lekker een paar keer gewandeld door Hidden Valey NP (National Park), ook heb ik twee hele lieve mensen ontmoet: Delys en Noel Wakka. Zo gauw als zij vernamen dat ik slechts op noedels als avond eten leefde, namen zij mij onder hun hoede. Echt ongelooflijk lief van ze! Ze hebben me ook nog meegenomen met een dag tochtje naar Wyndham. Hier hebben we van alles gezien, zoals het vijf water punt (hier komen vijf rivieren bij elkaar voordat ze als 1 rivier de zee in stromen), maar ook de Prison Tree ( een uitgeholde Boab boom waar ze vroegen een stuk of 16 gevangenen in bewaakten) en nog veel meer! Ook heb ik lekker bij het zwembad gelegen en aangezien Delys en Noel ook TV hadden, heb ik zelfs nog wat TV gekeken. Aan het einde van mijn vakantie daar heb ik gewerkt. Ik heb aan fruit plukken gedaan!!! Pompoenen in mijn geval, vijf kilo zware dingen! Heel zwaar werk, maar ik heb het echte backpackers werk gedaan!
Tijdens een van mijn bezoeken aan het zwembad had ik een Australische jongen ontmoet, Gibbo. Hij werkte in de mijnen in de buurt van Lake Argyle. Hij werkt daar twee weken non-stop en dan heeft hij twee weken vrij. Hij had het idee opgevat om tijdens zijn vrije tijd een wandeltocht van 5 dagen te maken door het NP in Katherine. Dat klonk natuurlijk hartstikke gaaf voor mij, dus wilden we dat graag samen gaan doen. Zo vertrokken we vol goede moed met zijn auto naar Katherine. Onderweg besloten we om in een NP dat we onderweg tegenkwamen te overnachten en daar nog een paar wandelingen te maken. Allemaal heel erg leuk en gezellig, maar het mog niet lang duren. Maandag kwamen we in Katherine aan, waar we voor het eerst weer bereik hadden met onze mobiel. Hij had een aantal oproepen gemist en een heleboel berichten op zijn voicemail staan. Het bleek dat er in zijn caravan was ingebroken (hij woonde op de camping, de huur is dan veel goedkoper dan iets huren in de stad daar)! Hij had daar natuurlijk al zijn belangrijke spullen staan, dus hij wilde graag terug en dat regelen.
Zo kwam het dat hij terug ging en ik vertrok met de bus naar Hughenden. Ik had daarvoor namelijk al weer met Brian (van Dunraven) gebeld en gevraagd of hij misschien wist waar ik een baan kon krijgen. Ik heb op die manier een baan gekregen op Dutton River Station in Hughenden. Het klonk allemaal heel erg leuk en spannend, echt als je op TV ziet, dus ik had er heel veel zin in! Hier deden ze bijna alles te paard, wat op zich al leuk is, maar het werken met het vee en de prachtige omgeving, maakten het plaatje helemaal compleet! Het nadeel was dat we 7 dagen in de week en minstens 13 uur per dag moesten werken, maar ook dat had wel iets. Het was nou ook niet zo dat we iets anders dan werk konden doen! Ik zal proberen een beetje uit te leggen hoe ik daar leefde en wat ik zoal moest doen, maar ik kan lang niet alles vertellen, of zo veel als ik wil, want ik merk nu al dat het verhaal wel errug lang aan het worden is en ik zou meer dan een boek nodig hebben om het allemaal echt goed uit te leggen. Zelfs dat zou niet genoeg zijn, je zou het echt mee moeten maken!
Er stonden daar vijf gebouwen. 3 Huizen waar de jackeroo’s (Patty, Corry en zijn broer Dom uit Australie en Alex uit Duitsland) en jillaroo’s (Anna uit duitsland en ik) in woonden, ook woonde er nog een nanny voor de twee kinderen van de baas: Kana uit Japan. Dan hadden we nog een gezamelijke ruimte met keuken en dergelijke. Tenslotte nog het huis van de baas (Stewie), zijn vriendin (Joy) en hun twee kinderen (Cody, 5 en Travis, 3). Patty, Alex en Anna woonden in 1 huis samen, Corry en Dom woonden samen, en Kana en ik bewoonde het laatste huis. Eerlijk gezegd waren de huizen heel erg vies! Overal kakkerlakken en bruine aanslag van iets waar ik liever niet over nadenk. Op een van de avonden wilde ik mijn schoen op pakken en toen kwam er zo een kakkerlak uit gekropen over mijn hand heen! Ik kon er niks aan doen, maar ik slaakte een kreet en vervolgens sloeg ik met de shcoen die ik toch al in de hand had, de kakkerlak dood. Het is daar alleen nogal gehorig dus toen ik weer bij de andere kwam zitten vroegen die wat er in hemelsnaam was gebeurd. Ze dachten schijnbaar dat ik van de WC was gevallen of iets dergelijks!!!:D:P;) Naast het feit dat de huizen vies en koud waren, was er verder helemaal niks mis mee. Alleen kwam ik er niet zo vaak...
1 Van mijn taken was het voeren van de kalfjes, ofwel ze de fles geven! Heel erg schattig! Behalve dat moest ik natuurlijk ook wat zwaarder werk doen, zoals het veedrijven (mustering). Dit wil zeggen dat we een weiland (paddock) in gaan met al onze paarden en het hele weiland afzoeken (de grootte van zo’n weiland kan beginnen vanaf 5 are tot veeeeeeel groter ( Dutton River is zo groot als de helft van Nederland...)) naar koeien die daar rondlopen (soms wel meer dan 2000 koeien!) en deze samen drijven, vervolgens lopen we met ze terug naar de paddocks (yards). Hiervoor moeten we soms door een heleboel andere weilanden lopen. Het lopen met een groep koeien gaat als volgt: 1 paard en ruiter loopt voorop, het is de bedoeling dat de koeien deze persoon volgen. Om ervoor te zorgen dat dat gebeurt heb je aan beide kanten een paard en ruiter lopen die voor die ‘vleugel’ zorgen. Als het een grote groep is dan heb je nog iemand aan de vleugel nodig die voor de achterste helft zorgt. Ten slotte heb je nog iemand nodig die de achterkant opdrijft, als ze lastig zijn en de hele tijd terug willen lopen heb je daar zelfs twee ruiters nodig. Natuurlijk heb je er altijd een paar eigenwijze koeien tussen lopen die van de rest afdwalen. Als ze dat gewoon stapvoets doen is het niet zo erg, maar sommige zetten het op een rennen, en dan wordt het interessant! Jammer als er heel veel bomen staan, want die takken kunnen hard aankomen... Mijn vader kan je vertellen dat ik er nogal gehavend uitzag, maar hij heeft me niet eens op mijn ergst gezien :P Hier kunnen we soms wel de hele dag mee bezig zijn, of soms zelfs langer. We kunnen natuurlijk niks zien in het donker dus zullen we onze reis moeten onderbreken. Dan leiden we de koeien in een ‘holding paddock’ ofwel een vasthoud weiland. Dit is een klein weiland met goede omheining waar ook wat gras in staat en water natuurlijk. De volgende dag zullen we dan onze weg vervolgen.
Eenmaal in de paddocks aangekomen willen we ze gaan scheiden (draften), vaak betekent dat dat de koeien, kalfjes en stieren samen in een paddock gaan, de ossen (gecastreerde stieren) gaan weer ergens anders, de oude koeien en zware ossen gaan in een volgende paddock en tenslotte halen we de kalfjes die oud genoeg zijn om zonder hun moeder te kunnen, maar dat zelf nog niet doen (weeners), van hun moeders af. De weeners gaan samen met het vee dat we nog niet eerder hebben gezien en die dus geen brandmerk hebben, schoonhuiden (cleanskins) in de laatste paddock. De eerste drie moeten we vervolgens ieder naar hun juiste weiland terug lopen. Ieder in het weiland met hun soortgenootjes. Dit gaat weer op dezelfde manier als op de heenweg, met het verschil dat we ze niet hoeven te zoeken natuurlijk. Dan hebben we ten slotte nog de weeners en schoonhuiden. Deze moeten we eerst ‘onderwijzen’; we proppen eerst zoveel mogelijk weeners en cleanskins (die groot en boos en heel erg gevaarlijk zijn) samen in een kleine paddock. Vervolgens gaan we er tussendoor lopen, het is hierbij de bedoeling dat je ze allemaal een keer aanraakt. Het idee hierachter is dat je ze leert dat wij ze geen kwaad willen doen, zodat ze rustiger zijn in onze nabijheid. Wel zo verstandig om uit de buurt van de schoonhuiden te blijven, want deze zullen aanvallen en dat kan wel heel erg slecht aflopen, maar je mag niet gestresst zijn, want dat merken de weeners dan weer en die zullen dan zelf ook stressen en mogelijk schoppen of iets dergelijks. Als dit goed is gegaan nemen we ze mee te paard, wij hadden zo’n 500 weeners en twee mensen te paard, we lopen met ze naar een weiland dat in de buurt ligt zodat ze daar hun buik vol kunnen eten (in de paddock krijgen ze dan geen eten), dit is zodat ze wennen aan de nabijheid van de paarden en wennen aan het geleid worden door paarden. We moeten ze wel bij elkaar houden, want zo’n weiland is groot en ’s avonds moeten ze weer terug de paddock in, ook mogen de andere koeien uit dat weiland zich niet bij ons clubje voegen. Dit gaat zo door voor een paar dagen totdat we vinden dat ze zich goed genoeg gedragen. Dan gaat het echte werk beginnen: Brandmerken, 2 x oormerken, de balletjes afsnijden van de stieren en een injectie geven. Het duurde ons met 3 mensen ongeveer 2 dagen om 500 weeners en schoonhuiden te doen. Hard werk, maar heel veel ritme zit er in zodat de tijd heel snel gaat.
Op de rustige dagen, als we dus niet aan het drijven zijn en geen vee in de paddocks hebben zijn de jongens bezig met het sleutelen aan de wagens en de meisjes zijn bezig met het onderwijzen van jonge paarden. Sommige zijn nog niet ingereden en soms zelfs nog nooit door een mens aangeraakt. De paarden leven daar vrij, dus het wil ook wel eens zo zijn dat je een paard jaren niet ziet. Ze hebben zo’n 80 paarden daar lopen, en maar een paar zijn ingereden. Ook berijden we paarden die nog maar net een zadel kennen. Zo reed ik een jonge hengst onder de naam Sunny, een echte schat, maar lastig om zoiets te doen, want hij was duidelijk jong... Naast al deze werkzaamheden deden de jongens soms ook het uitzetten van molasse of het controleren van alle watertroggen, rivieren en al het andere wat water bevat. Het werk in de paddocks lieten ze meestal aan de meiden over, want ze waren constant bezig met het sleutelen aan de wagens, daaraan waren vaak allerlei dingen mis. Ik heb zelfs nog een keer in de vrachtwagen gereden waarmee we de molasse uitzetten. Echt cool hoor!
Af en toe hebben we ook nog geoefend met lassowerpen. Stewie en Joy deden namelijk mee aan rodeo’s, in de categorie team roping: de stier rent uit een hokje op de voeten gevolgd door twee ruiters, 1 aan de linker kant en 1 aan de rechter kant. Degene aan de linker kant werpt zijn lasso eerst, hij moet het hoofd en/of de hoorns vangen. Als dit is gelukt werpt de tweede en deze moet de achterbenen vangen. Lukt dit dan rekken ze de stier uit, op dit moment stopt de tijd. Het klinkt misschien een beetje ruw, maar ik kan jullie verzekeren dat dat niet zo is, je kan zelfs een geldboete opgelegd krijgen als je te ruw bezig bent. Ook krijgen ze speciale bescherming om, zodat niks zelfs maar per ongeluk schade op kan lopen.