Deel 1 Miss JJ van Darwin naar Darwin

Lieve allemaal!
Eindelijk weer een berichtje van mij. Wat hoog nodig moest gebeuren, mijn diepe excuses. Ik heb jullie weer heel wat te vertellen, maar voordat ik dat doe wil ik nog even een heleboel mensen bedanken! Iedereen die mij een kaartje heeft gestuurd (wat er erg veel zijn) Heel erg bedankt!! Ook wil ik mijn lieve moeder en Jessica bedanken, want deze hebben mij een DVD toegestuurd (via vader post) met daarop video boodschappen! Echt heel erg leuk, ook natuurlijk van iedereen die daar aan mee heeft gewerkt! Ik heb hetzelfde gekregen van mijn vader met films en boodschappen van de familie Jansen. Ook dat was echt supergaaf!! (Ik dat dat je wel moet vechten om Sam, Corrie!!) Ik vind het heel fijn om te horen hoe iedereen in Nederland zo met mij meeleeft! Natuurlijk iedereen die mij de groeten hebben gedaan, zij het via de video of via mijn vader, de hartelijke groeten terug en allemaal super bedankt!!!!!!!!!!!!!
Nadat mijn moeder, oom, tante en oma weer uit Darwin terug naar Nederland waren gevlogen, viel ik een beetje in een gat. Ik had geen idee wat te doen, of waar ik heen zou gaan. Zo volgde dat ik de eerste paar dagen door de stad heb geslenterd en heel veel gezellige mensen uit het hostel heb ontmoet. Zo hoorde ik al gauw bij het clubje Taiwanese. Heel erg leuk natuurlijk zo mee doen in een weer hele andere cultuur! Een beetje jammer was dat ze slecht Engels konden, daarom besloot ik om dan maar Taiwanees te leren :d :D Hier hebben we met z’n allen heel erg veel plezier mee gehad! Na al dat stil zitten begon ik weer de bekende kriebels te voelen: I wanna hit the road!!!!! Na een bezoek aan het info centrum en heel wat geblader door folders, besloot ik om naar Kununurra te gaan. Ik had namelijk een foldertje gezien waarin ze een “self guided” kano tocht aanboden. Dat wil zeggen dat ik er met een paar andere (onbekende) mensen er op uit zou trekken voor een tocht van 50 km, ofwel 3 dagen, met de kano. Na dit geboekt te hebben en de bus naar Kununurra, had ik het diepte punt van mijn dipje: ik kreeg keelontsteking en een beetje koorts ook nog! Alles was al geboekt en betaald, dus toch maar even doorzetten! Natuurlijk voelde ik me al veel beter nadat ik mijn moeder weer even gesproken had :P
Dinsdag 27 mei (zo lang geleden al??) Vertrok ik ’s ochtends rond zes uur met de auto naar het begin van de Ord River, dit is waar Lake Argyle is. Lake Argyle is het grootste meer door mensen gemaakt ter wereld! We gingen met twee kano’s waar twee mensen in konden. Ik zat met Tracy uit Hongkong in dezelfde kano. In de andere zaten Yumi uit Japan en Adam uit Aussie. De eerste dag legden we zo’n 25 km af. We vaarden door de Gorge, dit is een soort ravijn, maar dan met een rivier op de bodem. Spectaculaire uitzichten, en veel krokodillen gezien! Volgens de man waar we dit geboekt hadden konden we gewoon zwemmen als we dat wilden, want de krokodillen die er zitten zijn alleen maar de freshies (niet mensen etende krokodil), de salties zaten alleen maar iets verder stroom afwaarts dan de stad. Mij kun je niet vertellen dat die salties weten dat ze niet verder dan de stad mogen komen!!!!! Naast de krokodillen hebben we ook nog de grootste boab boom gezien die langs deze rivier stond. Een boab boom is een boom die zo veel water opneemt dat hij bol gaat staan. Het begin en eind van de boom is vrij normale dikte, maar in het midden zwelt de boom helemaal op! Een grappig gezicht.. ’s Avonds onze tenten opgezet langs de kant van de rivier en heerlijk geslapen!
De volgende dag weer lekker vroeg op want we hadden weer een lange dag, 13 km af te leggen. Voordat we dat gingen doen staken we de rivier nog over om daar een wandeling naar een watergat met waterval te maken. Hier hebben we heerlijk gezwommen (geen krokodillen!!) en lekker rustig aan gedaan. Vervolgens weer verder door de Gorge kanoen totdat we bij onze lunch plek aankwamen, een prachtige rots waar je van af in het water kon springen. Ons tweede en laatste kamp was net nadat we de Gorge uit waren gekomen, dus weer vrij uitzicht. In dit kamp besloten we de kaarsen op te maken, wat er zo’n 20 waren. Het was een erg mooi gezicht, en erg licht! Helaas heb ik niet veel foto’s kunnen maken want al in het begin van de eerste dag was mijn batterij op... Dat mocht de pret niet drukken!
De derde dag hadden we nog 15 km af te leggen, maar je kon al snel merken dat we dichter bij de stad kwamen, want nu zagen we voor het eerst weer beschaving, best een raar gevoel. Tijdens deze laatste twee dagen begin je je enige op de wereld te voelen. Niets is minder waar! Zo kwamen we langs een gallerij waar ze een speciale en hele mooie gekleurde soort steen ten toon stelden. Ze noemde dit soort steen: Zebra Rock. Het had allemaal kleuren door elkaar! Je kon ook in de schuur kijken waar ze de steen bewerkten. Een van de beeldhouwers heeft speciaal voor de foto een beeldje gemaakt. Schijnbaar gebruiken ze diamant om het te schuren. Het zag er zo makkelijk uit! Hij bood mij ook een baantje aan als beeldhouwer daar, maar die heb ik uiteindelijk toch maar afgeslagen. Nadat we weer wat bij waren gekomen van de schok van beschaving, zijn we weer een stukje verder gevaren naar de zogenaamde Elephant Rock. Dit was een grote rots die er een beetje uitzag als een olifant, jaja de naam zegt het al, maar na Zebra Rock wilde ik wat verwarring voorkomen ;) Aan de zijkant van deze rots groeit de grootste concentratie boab bomen bekend (± 350 bomen). Niet lang na de Elephant Rock kwamen we alweer in Kununurra waar we op werden gehaald en af werden gezet waar we wezen moesten. In mijn geval mijn camping. Hier heb ik gezeten tot ongeveer zondag 22 juni.