Bye Bye!!! - Reisverslag uit Masqat, Oman van Joan Jansen - WaarBenJij.nu Bye Bye!!! - Reisverslag uit Masqat, Oman van Joan Jansen - WaarBenJij.nu

Bye Bye!!!

Door: Joan

Blijf op de hoogte en volg Joan

04 Januari 2012 | Oman, Masqat

Lieve familie en vrienden en andere geintereseerden,

Laat ik beginnen met iedereen een gelukkig nieuwjaar te wensen, en ik hoop dat ullie feestdagen gezellig waren!
Het is alweer veels te lange tijd geleden dat ik wat van me heb laten horen, en ik be inmiddels zelfs niet meer in Amerika, mar daarover later meer.
De laatste keer had ik het over twee uitjes, eentje backpacken en een ander ging over het canyoning in Utah. Helaas vanwege de sneeuw die verwacht was (en ook gekomen) heb ik de backpack trip niet kunnen doen. Het was erg jammer, want daar had iik me erg op verheugd, maar ja, doodvriezen is misschien ook niet zo leuk..

De trip naar Utah is wel door gegaan. We zijn vrijag middag vertrokken, en na een paar uur in de auto te hebben gezeten was het tijd om een campeer plek te vinden. Dus 2 mijl voor de grens van Colorado met Utah zijn we de snelweg af gegaan en hebben we ergens in de middle of nowhere onze tenten opgezet en zijn we in slaap gevallen met het uitzicht op een prachtige heldere sterrenhemel met een zichtbare melkweg en een vallende ster af en toe. Voor iedereen was dit natuurlijk een goed begin van de trip. Misschien moet ik ook de leden voorstellen. We waren in totaal met elf man. twee meiden, vijf jongens, en vier jongens als begeleiding. Het was een super leuke en gezellige groep, al zijn al die jongens bij elkaar wel iets te veel soms.. Zo hadden ze een spel bedacht: 'fart baseball'. Dit speel je net zoals gewoon baseball, maar dan ipv een bal moet je een scheet laten. Je verdeelt je op in twee teams, en eentje is aan slag, als je aan slag bent is een scheetje een run, en dan schuif je een honk op. Als het team dat niet aan slag is een scheetje laat dan is dat een 'uit'. Je kan je misschien wel voortellen dat het niet uitmaakte hoe moe ik was, ik liep voorop samen met Anne!
Oke, de volgende dag moesten we nog een paar uur verder rijden naar Utah en de plek waar we moesten zijn, Green River Valley, en in de middag hebben we onze eerste canyon bewandeld. Het was een makkelijke canyon om in te lopen, het was gewoon vlak, maar het was absoluut prachtig. Het was een goede opwarmer. We zijn nog wel helemaal naar de top geklommen omdat daar een boog was waar je op kon staan, en dat gaf ook een prachtig uitzicht.
In de avond hebben we daar ergens een campeer plek opgezocht en lekker primitief ergens gekookt. De plek waar we sliepen was op een heuvel en we hadden ook hier een uitzicht om je vingers bij af te likken. Deze nacht wilde ik alleen niet dat mijn uitzicht op de prachtige sterren hemel belemmerd zou worden door de tent, dus ik besloot om buiten op de picknick tafel te slapen. Ik ben nog nooit met zoveel tegenzin in slaap gevallen, maar ik heb wel een heleboel wensen kunnen doen!
De volgende dag heben we twee verschillende canyons gelopen, allebei waren ze ietsje smaller, zodat je meer dat echte canyon gevoel hebt. op het einde had de eerste ook een klein stukje klimmen. Dit was al een hele uitdaging voor sommige van ons, maar het is ons allemaal gelukt, en hoewel we niet verder konden, was het toch een overwinning.
We besloten om die middag door te rijden naar de San Rafeal Swell, de volgende plek met canyons. Daar hebben we nog even snel een eind van de middag wandeling gelopen door de Wild Horse canyon. Dit was mijn favoriete canyon; er zat wat klimmen in, en het was er nauw, met vele bochten. Het leek erg op een doolhof en de rotsen hadden een prachtige rood/oranje kleur. Helaas konden we niet de hele route lopen omdat het al donker werd, en het wordt niet aangeraden om daar in het dnker te lopen. Misschien nog een leuke opmerking over dit gebied: jullie hebben vat wel gehoord van die man die aan het lopen was en zijn arm kwam onder een rotsblok terecht, en toen moest hij zijn eigen arm afsnijden, nou dit was op zo'n 5 km afstand gebeurd van de Wild Horse Canyon... Gelukkig zijn wij allemaal heel terug gekomen!
die avond weer kamp opgeslagen en weer sterren kijken. De volgende dag de laatste canyons gedaan, Ding en Dang canyon. Je loopt de ene canyon in en via de andere kom je er weer uit. Het leuke is dat er een heuvel tussen de twee canyons zat en in het engels heet dit een 'dome', deze heuvel heette dus 'Ding Dang Dome' :D
Deze Canyons waren iets uitdagender omdat er een stuk meer klimmen in zat, en dat klimmen is echt kleuteren. We begonnen in Ding Canyon, en dat viel opzich wel mee, al was het wel een aardig stuk stijgen. Gelukkig was er halverwege een diep water gat waar we lekker in hebben gezwommen. Er was zelfs een natuurlijke glijbaan! Na onze waterpauze zijn we weer met volle moed verder geklommen, om Ding Dang Dome heen gelopen en begonnen aan de afdaling in Dang. Dat was een stuk lastiger. We moesten op sommige plekken met de rug tegen de ene wand en met de voeten tegen de andere wand ons vast klemmen, en onszelf op deze manier vast zetten om zo langzaam naar beneden te komen. Dit was nou het echte canyoning! Super gaaf, maar wel een flinke uitdaging. Dat waren helaas de laatste canyon, dus toen was het weer op naar huis, waar we de volgende dag aankwamen.

Nou moet ik eerlijk toegeven dat het allemaal wat vaag geworden is, dat is het nadeel als je zolang wacht met weer wat schrijven. Ik zal daarom gewoon de hoogte punten opschrijven die ik me nog wel kan herinneren.

Halloween is een van die hoogte punten. Op 31 oktober was het Halloween, nou viel dit toevallig op een maandag, en hoewel het een feestdag is, krijgen we geen vrij op deze dag of de dag erna. Hoewel Halloween meer een kinderfeest is vinden de jongeren het ook nog altijd leuk om zich te verkleden en een feest te geven. Als ik eerlijk ben gebruiken ze alle redenen om een feest te geven... Maar goed, omdat dit jaar Halloween dus op een maandag viel ware de feesten op 29 oktober, oftewel een zaterdag. Ik was uitgenodigd voor een feest in het huis van Brian, dat is een klasgenoot. Hij had een prachtig groot huis. Dus er waren erg veel mensen, en het was supergezellig. Ik heb er veel nieuwe mensen leren kennen, van andere departementen en nationaliteiten. Ik heb er ook een nieuw spel gespeeld: Beerpong. Als je weet wat het is dan kun je begrijpen hoeveel lol ik hd aan het eind van de avond, en als je het niet kent is het misschien maar beter ook als ik het je niet vertel.. ;)

Naast Halloween hebben ze nog een andere feestdag: Thanksgiving. Dit is echt een familie aangelegenheid, dus dat betekende dat iedere Amerikaan naar huis gaat om dit thuis te vieren. Als internationale student betekend dat dus dat de campus erg leeg is. Gelukkig Had ik een hele lieve Amerikaanse vriendin die mij heeft uitgenodigd om Thanksgiving met haar en haar familie te vieren. Dit hoefde ze geen twee keer aan te bieden, dus dat heb ik natuurlijk meteen gedaan.
Ik ben een dag eerder gekomen en heb kennis gemaakt met haar familie (vader, moeder en zusje), die allemaal stuk voor stuk erg aardig zijn. Die avond hebben we samen gegeten en hebben we een film gehuurd na het boodschappen doen voor de volgende dag. De film die we hadden gehuurd was Jane Eyre, dus een best heftige film, maar ook heel erg mooi. Na een gezellig meiden avondje met veel geklets, was het naar bed, want de volgende dag moesten we koken! De hele ochtend zijn we bezig geweest met pumpkin bread, muffins en koekjes en vele andere dingen. Toen we nog eve tijd hadden voordat de grootouders langs kwamen hebben we de honden gepakt (Xena en Rose) en zijn we naar Devils Backbone gegaan waar we heerlijk hebben gewandeld. Het was dan wel eind november, maar het weer was prachtig.
Toen we terug kwamen waren de grootouders er nog altijd niet, dus hebben we nog even met ons allen overgegooid met de frisbee en we hebben geprobeerd met de boomerang te gooien. Toen zagen we de grootouders en zijn we naar binnen gegaan. Daar hebben we heerlijk gegeten van de kalkoen en al het andere spul dat we gekookt hadden. De hele middag waren we daar mee bezig, en natuurlijk hoort daar ook gezellige concersatie bij. Zo tegen een uur of zes gingen de grootouders weer terug naar huis, en aangezien mijn huis op de weg lag hebben ze mij ook naar huis gebracht. Al met al een hele gezellige Thanksgiving!

Aan het begin van het semester hoorde ik iets dat mij wel heel leuk leek, en ik ben er de eerste helft van het semester mee bezig geweest om het te regelen. Ik wilde namelijk graag werken voor een van de docenten.en halverwege het semester was het me eindelijk gelukt, mijn docent voor planetaire geofysica had wel een baantje voor me: ik mocht kraers tellen op Mars! Waarom kraters tellen hoor ik jullie vragen. Nou je telt kraters op een planeet waar je geen monsters kan nemen om achter de leeftijd te komen van het oppervlakte. Het aantal kraters en de grootte van de kraters is namelijk een indicatie van de tijd waarin de huidige opppervlakte echt opppervlakte was. Oftewel als er een lava stroom over heen komt worden krater natuurlijk ingevuld, dus dat wordt de oppervlakte verjongt, zoals ze dat dan zeggen. In dit geval was er een studie naar Olympus Mons, dat is de grootste vulkaan op Mars en vrijwel de grootste in het zonnestelsel. De studie gaat over de effecten van deze enorme massa op de lithosfeer (lithofeer is de aardplaat). Dit hagt ook voor een deel van de tijd af, dus de vraag was hoe lang heeft het geduurd voordat het grootste gedeelte van Olympus Mons er was. Nou heeft Olympus een afzetting aan de basis die lijkt op een landslide. Dit is waarschijnlijk gekomen doordat Olympus zo groot werd en de helling zo steil, dat de zwaartekracht het won, en de helling voor een deel naar beneden kwam. Dus de conclusie is dat deze afzetting is gekomen toen Olympus Mons al voor het grootste deel gevormd was. Dus dat geeft ons dan de jongste leeftijd, nou was dan nog de vraag wanneer Olympus is begonnen met vormen. Om Olympus zit een depressie ring, die is gevormd omdat de vulkaan de lithosfeer naar benden drukt. Op de helling vinden we nog een lava stroom die niet meer stroomt maar nog wel zichtbaar omdat hij is versteend. het gekke hieraan is dat hij niet naar beneden stroomt maar opzij. Dit is raar omdat een vloeistof altijd zo recht mogelijk naar beneden stroomt. Er zijn obstakels zichtbaar waarom hij dit zou doen, dus de conclusie is dat toen deze lava stroom actief was, was recht naar benden een andere richting dan wat het nu is, oftewel er was nog geen Olympus Mons die op de lithosfeer drukte. Als je de lava stroom dan dateert geeft je dat een oudste leeftijd. Nu heb je twee leeftijden: de oudste is voor Olympus Mons vormde, end de jongste is de leeftijd wanneer het meeste van Olympus is gevormd. Als je het vershil neemt is dat de tijd waarin Olympus is gevormd, en dat konden ze in de studie gebruiken. Maar ja, dan moet je de oppervlakte dateren... Dat was dus mijn taak. Het klinkt makkelijker dan het is om kraters te tellen, dat komt omdat het nogal een zooitje was op de oppervlakte, dus het is lastig om te zien of iets nou wel of niet een krater is. En dan kwam er ook nog bij dat ik een programma moest gebruiken die niemand kende, dus ik mocht zelf uitvogelen hoe ik dat werkte. Natuurlijk is dat ook wel leuk, en aan het einde moest ik een gebruiksaanwijzing schrijven voor als iemand anders dit nog een keer moest gebruiken! Het kostte me erg veel tijd om alle kraters te tellen (en voor degene die zich nu afragen hoeveel kraters ik he geteld, dat zijn er tegen de 1000..), maar het was super gaaf om eindelijk echt te werken (en betaald te krijgen) in mijn studierichting. Daarom was dat absoluut een van de hoogte punten!

Elke woensdag werd ik uitgenodigd om rivia te spelen in de plaatselijke bar. We waren daar met een aantal mensen met wie ik samnwerkte, en dat was echt super tof! De vragen waren misschien wat te Amerikaans voor mij, ik wist dus niet zo heel veel, maar mijn groep was verder erg goed, en het was vooral gezellig. Als we derde werden kregen we een cadeau bon voor de bar van 15 euro, tweede plaats kreeg 25 euro en eerste plaats kreeg 40 euro. En het was gratis om eraan mee te doen. We zijn een aantal keer derde geworden, dus dat was wel leuk. Verder was het elke keer weer super leuk om zo met z'n allen uit te hangen!

16 December was het semester afgelopen (ja, ik heb nu lekker vrij..). Toen moesten ook de cijfers binnen zijn, dus de week ervoor was het 'finals week', dat betekende alle eindexamens. Ik had 5 vakken gekozen, en gelukkig maar twee tentamens. Het goede nieuws is wel dat ik voor alle vakken een 'A' heb gehaald!!! Dat is het hoogste wat je kan krijgen, en dat vertaald zich naar een cijfer tussen de 9 en de 10 voor ons, dus zeker geen slecht resultaat!

Na 16 december heb ik lekker vakantie gevierd in Amerika, en veel met vrienden uitgehangen. Zo ben ik met een stel naar Copper Mountain geweest, dat is een ski gebied in de buurt van Golden. Hier hebben we heerlijk met z'n vijven de hele dag op de skies of boards gestaan. Het was helaas wel aan het sneeuwen, maar dat betekende wel goede sneeuw!
Ook ben ik met een vriendin naar een concert in Denver geweest, dat was oook heel erg leuk, maar als je me de naam van de band zou vragen, dan kan ik helaas geen antwoord weten, want dat heb ik niet onthouden..
Ook ben ik met een vriend naar een cub in Denver geweest waar ze een Tango avond hadden. Dat was ook erg gezellig, en hoewel ik geen tango kon dansen was mijn partner zo'n goede leider dat het nog ergens op leek!
Helaas was het niet allemaal leuk en gezellig. Ik wil namelijk gaan proberen om terug te komen om mijn Master of PhD (ik kan een PhD doen zonder dat ik eerst een Master heb, en het wordt nog betaald ook!!) daar te doen. Ze willen me graag hebben, maar om me aan te melden voor een Master of PhD in Amerika moet je een test doen, de GRE. Die kon ik nog in Amerika doen maar dan wel de 28ste van december, daar moest ik dus wel voor suderen. Dat heb ik dus braaf gedaan, al heb ik mijn verjaardag en Kerst natuurlijk ook wel gevierd, en mijn score voor de GRE, die ik meteen kreeg, is voldoende om terug te kunnen komen!!
Kerst heb ik gevierd door op kerst avond lekkere Hollandse hutspot te koken voor Brian, en dat was erg gezellig. En Eerste Kerstdag heb ik gevierd met Anne, die uit Duitsland komt, en samen hebben we lekker op z'n Duits gekookt. Ook dat was erg gezellig.
Mijn verjaardag heb ik gevierd door een paar mensen uit te nodigen voor een feestje en eten. Ik denk dat ik de laatste week in December maar 1 keer alleen heb gegeten, wat erg fijn was, omdat dat het afscheid een stuk makkelijker maakte. Want 30 december ben ik naar huis gevlogen. Ik ben eerder terug gevlogen dan de planning was, niet omdat ik eerder naar huis wilde, maar omdat ik naar Oman moest. Waarom, daar vertel ik de volgende keer meer over!!

Lieve allen, dat was weer een heel verhaal, mijn excuses dat het zo lang heeft geduurd, maar ik beloof dat mijn volgende verhaal er over een paar dagen al op zal staan, ik begin nu namelijk al met schrijven!
Ik wens iedereen een goed 2012, dat er maar vele mogelijkheden in dit jaar zal zitten voor iedereen!

Liefs
JJ

  • 04 Januari 2012 - 06:00

    Jessica:

    Pffffffff, wat een lang verhaal zeg. Maar wel giga leuk. We hebben al wel wat gehoord van je in die paar uur dat je thuis was maar nu weten we meer. En ik heb toch nog wel wat vraagjes. ben erg benieuwd naar die spelletjes van jullie...
    Heb je dit allemaal op je tablet getikt in Oman? Je zit nu lekker in Oman waar je het ook heel erg naar je zin hebt voor zover we even contact hebben gehad. Maar daar heb je het ook heel erg druk. Mam zit elke avond even te kijken of haar kind al online is. Maar ja haar kind heeft een heel druk en spannend programma. En ook daar kijken we weer naar uit.
    Nou Joan hopelijk horen we gauw weer van je. Heelveel plezier in Oman en we blijven je volgen. Liefs Jess

  • 04 Januari 2012 - 07:11

    Mama:

    Lieve Joan,

    Wat een heel leuk verslag heb je er weer van gemaakt. Jammer dat we er met z'n allen zo lang op hebben moeten wachten... maar gelukkig dat je beterschap belooft voor Oman. Want nieuwsgierig zijn we natuurlijk allemaal...... Je zult maar als "gewone" Nederlander de Sultan van Oman ontmoeten en dan ook nog eens het Koningshuis......
    Ik sta te popelen om je verslag hierover ook weer te lezen.
    Dan was je verslag uit Colorado super leuk om te lezen. Meisje wat heb jij allemaal beleeft daar!
    Nogmaals: ik kijk uit naar je verslag uit Oman!
    Dikke knuff van mama

  • 04 Januari 2012 - 07:35

    Tamara:

    Wat een belevenissen allemaal zeg, ik zou er bijna jaloers van worden.

    Ik hoop wel dat je straks naar Amerika gaat, dan kan ik je tenminste weer een keer zien.

    Veel plezier in Oman en doe de groetjes aan de mensen daar van mij.

  • 04 Januari 2012 - 07:39

    Fam Vels Wapenveld:

    Nou je had wel heel wat te schrijven, ook nog de beste wensen voor 2012.
    Veel plezier in Oman

  • 04 Januari 2012 - 08:12

    Yvonne:

    Heej meissie!
    He, lekker om te lezen weer, jouw enthousiaste verhalen!
    Vreselijk leuke foto ook!
    Een vraagje: bestaat er zwaartekracht op Mars? Op de maan niet, dat is ervaren, dus hoe weten ze dat van Mars dan? Vooral omdat de lavastroom ook naar opzij is gestroomd.
    Zit Tamara tegenwoordig ook in Amerika?!? Dat zou lollig zijn, als jullie daar straks samen (voor zo ver samen mogelijk is in zo'n Big land!) zitten!
    Groetjes aan Alex & Bea! En aan jezelluf!
    Ook van Eva&Sannah (wij gaan shoppen in Arnhem vandaag)!
    Boel liefs met een hug!

  • 04 Januari 2012 - 08:23

    Weer Yvonne:

    Even Tamara haar blog bekeken: wauw! Op wereldreis voor een jaar! Spannend! Zo lief om te lezen over de spanning versus opwinding! Volgens mij best herkenbaar voor jou, denkend aan de tijd vlak voor Australië! Haha!
    xxx

  • 04 Januari 2012 - 21:05

    Elly Bink:

    nou joan, ik wens je veer heel veel plezier op je volgende avontuur!! geniet en zuig al het nieuwe in je op!! heel veel liefs uit het hoge noorden!!

  • 05 Januari 2012 - 15:00

    Franka En Kees:

    Hoi lieve Joan,

    allereerst willen wij jou ook een heel goed jaat toewensen en ook van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
    Wat ontzetend leuk om weer iets van je te horen. Nou ja iets wat een verhaal zeg. En wat een mooie cijfers heb je gehaald, knap hoor.
    Hel veel plazier in Oman en lieve groetjes van ons twee......

  • 05 Januari 2012 - 17:57

    Oma Hollmann:

    Wat een leuk verhaal weer, ik weet nu al weer meer over je verblijf in Golden! Verheug me ook op je belevenissen in Oman. Liefs en kus

  • 08 Januari 2012 - 20:01

    Rick:

    Pfoe wat een verhaal. Daar ga ik van de week eens goed de tijd voor nemen!

  • 08 Januari 2012 - 20:37

    Liesbeth:

    Hi Joan,
    wow! ik moet eerlijk bekennen dat ik nog niet het hele verhaal heb gelezen. Ben de afgelopen drie avonden met hele andre dingen bezig geweest. In ieder geval wel veel aan je gedacht haha. Ben blij dat de logo's bevallen. En om op je mail terug te komen... ja, graag foto's van alle leuke en mooie momenten. Koningin is leuk, sjeik is nog beter hahahah. Liefs en heel veel succes!! liefs Liesbeth

  • 08 Januari 2012 - 21:24

    A3:

    Hi Joan,

    Allereerst de beste wensen voor een super 2012!! En natuurlijk nog Gefeliciteerd met je verjaardag.
    USA klinkt allemaal fantastisch. Leuk dat je ook tijd hebt om te genieten van de mooie natuur daar. Ben heel benieuwd hoe je Oman vind. Wij (Tiny en 2 vriendinnen) vonden het in '99 echt fantastisch. Aardige mensen en prachtinge landschappen. Geniet van dat alles en ben heel benieuwd naar je verhalen. Liefs, A3

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Joan

volgt nog

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 22677
Totaal aantal bezoekers 49663

Voorgaande reizen:

06 Augustus 2012 - 14 Augustus 2017

Wat en hoe voor een PhD!

17 Augustus 2011 - 09 Januari 2012

America here I come!!

07 Januari 2008 - 31 December 2008

Mijn eerste reis

Landen bezocht: