Elk nadeel heb z'n voordeel!!

Lieve Allemaal!

Hier weer een berichtje van mij vanuit het mooie Brussel! Niet zo ver weg als ik op dit moment had gehoopt te zitten, maar ik vond het toch wel weer tijd voor een update.
Zoals ik in mijn laatste verhaal had gezet moest het een en ander nog geregeld worden voordat ik kon vertrekken, onder andere was dat mijn visum. Dat was nog een heel gedoe, omdat ik voor een speciaal studenten visum moet gaan. Als een Nederlander naar Amerika op vakantie gaat, krijg je gewoon bij de douane, zoals we wel gewend zijn (wat zijn we eigenlijk toch verwend..), een visum voor 3 maanden. Maar als student moet je een speciaal visum hebben. Namelijk een J-1 visum. Daarvoor moet je eerst van de betreffende school een formulier krijgen waarop zei aangeven dat je dar komt studeren, dit is redelijk makkelijk omdat de school dat voor je regelt. Mijn school heeft dat ook voor mij gedaan, maar heeft deze ietwat laat naar mij toegestuurd, zodat ik langer moest wachten met de rest van de procedure (een I-901 formulier invullen en betalen, een DS-160 formulier invullen en een afspraak maken bij het Amerikaanse consulaat). Dit had tot gevolg dat ik pas twee weken voor mijn geplande vertrek datum een afspraak kon krijgen. Goed ik was zelf ook niet meteen begonnen met de procedure nadat ik het juiste formulier van de school had gekregen, maar zo lang heb ik nou ook weer niet gewacht! Het zei zo. Het Amerikaanse Consulaat binnen komen is ook niet zo makkelijk als het klinkt, ik kwam er om kwart voor acht aan en was rond kwart voor twaalf pas klaar, en dat terwijl het enige wat ze hebben gedaan, is mijn vinger afdrukken nemen, een handtekening op het formulier gezet dat ik al van de school had gekregen en me twee vragen gesteld over de studie! En het erge was nog, dat hoewel ze al klaar waren met alles voordat ik weg ging, mijn paspoort moest me nog nagestuurd worden met het visum (een A-4tje) erin geniet! Ik was bang dat deze te laat zou komen, maar het geluk is met de domme zoals mijn lieve tante laatst nog tegen me zei, en ik had het visum al een paar daagjes later! Eindelijk klaar voor vertrek :D

Helemaal volgens plan kon ik met Pam en Emmy woensdag 17 augustus vertrekken met de trein naar Brussel! De hele reis ging van een leien dakje en was nog gezellig ook. Eenmaal aangekomen moesten we naar het hostel zien te komen dat ik tegen een hele redelijke prijs had geboekt. Omdat we geen van allen de moeite hadden genomen om van te voren te kijken waar we heen moesten en ik alleen wist dat het ergens in de wijk van Elsene/Ixelles lag, en niemand van ons wist ook maar iets van het hele ov systeem in Brussel, besloten we om het hostel te bellen en om hulp te vragen. Ik had gelukkig wel het nummer van het hostel gekregen bij de boeking. We dachten dat de mensen daar ons vast konden vertellen hoe we er moesten komen, maar helaas hadden we geen gelijk. De mevrouw die we aan de lijn kregen sprak Nederlands op z’n Frans, wat dus echt niet te verstaan is. Ik hoop dat het daar aan lag, maar de raad die we verstonden hebben we opgevolgd, wat niet heel verstandig bleek, want we kwamen uit in de hele andere kant van Brussel!! Gelukkig was daar een hele vriendelijke man van de metro maatschappij die ons een kaart van Brussel heeft gegeven met alle tram, bus en metro lijnen heeft gegeven. Op deze kaart stond ook de straat waar we naartoe moesten, en met onze passen waarmee we onbeperkt mogen reizen voor drie dagen met de metro, tram en bus, kwamen we zo bij de juiste metro halte. Helaas wisten we op dat moment nog niet dat we ook de tram konden pakken met onze pas, en we hadden de afstand die we nog moesten lopen enigszins onderschat. Het was een lange wandeling met al onze tassen, maar met wat doorzettingsvermogen en veel geklaag zijn we uiteindelijk toch in het hostel gekomen! We hadden een vierpersoonskamer voor ons drieën alleen, en daar hebben we heerlijk gebruik van gemaakt. Na even te hebben uitgerust van de reis (lees de lange wandeling en het heen en weer ge reis met de metro), zijn we Brussel ingegaan om daar wat te eten en rond te lopen. Een heerlijk tentje gevonden vlak bij de Grote Markt, waar we gezellig hebben gezeten en waar we konden genieten van alle live muziek omdat het Brussel Summer Festival aan de gang was. Echt een super sfeertje dat er heerste! Het was al redelijk laat voordat we klaar waren met ons eten, dus echt veel zin had het niet meer om iets te doen, maar naar de film, daar hadden we nog wel puf voor. Aan de Brouckére Boulevard hebben we een filmpje gekeken (Super 8). Na de film waren we precies op tijd om de laatste metro en tram te pakken terug naar ons hostel.

De volgende dag lekker uitgeslapen en voor ons ontbijt naar de bakker gegaan op de hoek. In het hostel hadden we gevraagd of er nog iets leuk te doen was, en na een aantal tips te hebben gekregen zijn we vrolijk op weg gegaan om de toerist uit te hangen. We begonnen in het militaire museum, waar we voornamelijk heen gingen om het dak op te kunnen en zo een prachtig uitzicht te kunnen krijgen over Brussel, maar door werkzaamheden in het museum, was dit helaas niet mogelijk. Gelukkig bleek het museum zelf ook schitterend te zijn. Vooral het deel van de luchtvaart vond ik erg leuk. Ze hadden allemaal vliegtuigen en helikopters (en 1 auto??) neergezet, en een aantal hadden ze zelfs opgehangen! Echt super tof om te zien. De rest bestond een beetje uit uniformen en zwaarden bekijken, en hoewel de eerste honderd wel leuk waren om te zien, begon het daarna toch wel te vervelen… Na het museum zijn we door gegaan naar De Brouckére Boulevard, omdat je hier schijnbaar erg goed kan winkelen, en Emmy had een nieuwe tas nodig. Deze hebben we ook gevonden, en Emmy is er erg blij mee. We hebben nog wat rondgeslenterd en hebben de Koninklijke Zuilen geprobeerd te vinden omdat Pam deze graag wilde zien, evenals de Grote Markt (of Grand Place op z’n Frans). Allebei hebben we ze gevonden, en allebei waren ze prachtig, al was de Grote Markt wel mijn favoriet! Aan alle kanten prachtige gebouwen te zien, die nog een bijzondere architectuur hadden. Onderwijl natuurlijk nog wat winkels bekeken en door een straat gelopen met ‘102 shops’ volgens het bord. Vele van deze ‘shops’ waren meer kraampjes van de lokale turken leek het. Er was ook een rare winkel waar ze wat bondageachtig spul verkochten. Afin we hebben ons goed vermaakt, en als herinnering hebben we elk een ring van 2 euro gekocht. Echt waardeloze kwaliteit, de mijne is al kapot nadat ik iets uit mijn zak wilde halen, maar ik hoop dat hij nog te lijmen is. Na onze winkel uitbarsting hebben we geprobeerd het paleis op te zoeken, maar de borden waren erg verwarrend en na op de trap van een prachtig gebouw te hebben gezeten (ongetwijfeld in de buurt van het paleis) besloten we om dan maar het Atomium op te zoeken. We zagen de hele tijd al een erg donkere lucht aan komen, en onderweg naar het Atomium barstte de bui dan ook los. De straten stonden helemaal blank. Aangekomen bij het eindstation van de metro, wat door een storing niet onze halte was, kwamen we er gelukkig achter dat het weer droog was. We besloten om dan maar naar het Atomium te lopen, maar we waren net een halte van de metro verder gelopen toen het weer begon te regenen. Het bleek achteraf dat dit de storm is die in het oosten van België zoveel schade heeft op[geleverd aan dat festival, die arme mensen! Emmy en ik hadden geen zin meer om alsnog het hele eind naar het Atomium te lopen, en Pam heeft zich daar uiteindelijk bij neer gelegd, dus zijn we weer terug gegaan naar het hostel. Daar in de buurt hebben we echt Belgische kost gegeten: frieten met een hamburger. Om je vinger bij af te likken! We besloten het die avond rustig aan te doen, omdat we de volgende dag vroeg op moesten. Ik moest in ieder geval vroeg op voor het vliegtuig, en Pam en Emmy waren zo lief om me helemaal naar het vliegveld te brengen en me daar uit te zwaaien. We hebben die avond dus gewoon lekker een pyjama party gehouden en de matrassen op de grond gelegd. Gezellig een filmpje gekeken en op tijd naar bed. Op dat moment sloegen de zenuwen, die waren verdwenen nadat ik op de trein was gestapt naar Brussel, weer toe. Uiteindelijk nog wel aardig kunnen slapen, en we konden de volgende dag allemaal wakker worden, zij het met wat moeite.

Op het vliegveld kon ik me gelukkig meteen inchecken, al duurde dat wel uren omdat de rij zo lang was. Toen ik eindelijk aan de beurt was vroeg de beste man achter de balie of ik flexibele reis plannen had, omdat de vlucht overboekt was. Ik besloot dat ik geen zin had om te wachten, en zei van niet (wat ook best waar was). De vlucht was ook al twee uur vertraagd, dus slecht nieuws zat er aan te komen. Ik heb nog gezellig met Pam en Emmy ontbijten, en om al in de stemming te komen hebben we ontbeten in een ‘American Diner’. Hierna besloten Pam en Emmy om de reis terug naar Nederland te wagen, en ik besloot dat het wel tijd was om in te checken. Na veilig door alle beveiliging heen te zijn gekomen, en gefouilleerd te zijn na de tassen check (dank je oma voor de laptop sleeve, het was geen probleem!!!), kwam ik eindelijk aan bij de gate. Hier begon het gedonder pas echt. Schijnbaar was er vanuit US Airways (mijn vliegmaatschappij) niet het grote vliegtuig gekomen wat ze nodig hadden, maar het kleine vliegtuig. Dit zou op zich niet zo’n probleem zijn geweest, ware het niet dat er ook al iets was geweest met de vlucht van de dag ervoor, zodat er mensen waren die al een dag zaten te wachten en die nu ook niet mee zouden kunnen gaan. Nou is 1 dag vertraging al vervelend, maar twee nog erger! Dus vroeg de maatschappij aan de mensen die al een bevestigde ticket hadden voor deze vlucht, of deze vrijwillig hun plaats af wilden staan voor degene die al een dag zaten te wachten. Nadat ik met twee stelletjes had gepraat waarbij in beide gevallen de één wel een ticket had en de ander niet, besloot ik om dan mijn plaats maar af te geven, een dagje langer wachten maakt nou ook weer niet zo veel uit. Ik stond net in de rij om dit aan te bieden, toen ze omriepen dat ze degene die dit wilden doen een hotel aanboden in Brussel, dat ze de volgende dag businessclass mochten vliegen, en ook nog een travel voucher kregen van 900 US Dollars! Ik had het gedaan zonder die dingen (behalve het hotel dan), maar ik zou het natuurlijk niet afslaan! Zo kwam het dat ik vandaag niet ben gevlogen, maar nu in het Sheriton hotel zit. Hier heb ik lunch en avondeten gehad, en voor morgen staat me nog een heerlijk ontbijt te wachten. Morgen vlieg ik dan, als het goed is, om kwart voor elf naar Philadelphia. Een vlucht van acht en een half uur, in businessclass. Ik ga van het goede leven proeven. Ik heb gehoord dat er zelfs een speciale lounge is waar we kunnen wachten! Ik heb er heel veel zin in! Terwijl we moesten wachten, en bij alle maaltijden heb ik kennis kunnen maken met een aantal van de andere vrijwilligers. Het is super gezellig met ons allen, en iedereen komt weer ergens anders vandaan en heeft een heel ander levenspad gevolgd. Het is super leuk om alle verhalen te horen, en met elkaar te spreken over alle landen. Het is nu al een ervaring om nooit te vergeten!

Liefs en tot de volgende keer!
Joan