Eindelijk live vanuit Tamworth, miss JJ
Door: Joan
Blijf op de hoogte en volg Joan
06 Februari 2008 | Australië, Tamworth
Lieve vrienden en familie en ieder ander die dit leest!!!
Het is lang geleden dat jullie iets direkt van mij hebben gehoord. Helaas komt dat door gebrek aan internet mogelijkheden en aan mij. Jullie lezen het goed!! Ik schaam mij diep, maar ik had zoveel plezier hier! Niet dat ik jullie vergat! Ik heb alleen niet zoveel moeite genomen om iets aan jullie te schrijven als misschien had gekund...
Genoeg daarover! Hier komt mijn verhaal:
De laatste keer dat ik jullie schreef was ik in Brisbane, om de ring van Mevrouw van Manen af te geven aan haar dochter. Na al hun goede zorgen ging ik donderdag vol goede moed verder met mijn reis. Ik vertrok 's ochtends vroeg met de trein naar het centrum van Brisbane om van daar af te Greyhound bus te pakken naar Tamworth. Voor degene onder jullie die op de kaart bijhouden waar ik ben, lijkt het misschien maar een klein stukje, maar het kostte me 12 uur om dat kleine stukje met de bus te rijden ;)!!
Eindelijk aangekomen in het, ik mag wel zeggen, prachtige Tamworth, moest ik nog een slaapplek vinden... Gelukkig was de busschauffeur zo vriendelijk me op een camping te wijzen die niet zo ver lopen was. Hier werd ik net zo vriendelijk geholpen en kreeg ik een prachtige plek voor mijn kleine tentje met grote rugzak! :)
Vlak bij stond een gezin met hun camper. Een hartstikke leuk en vriendelijk gezin van 3: moeder Natalie, vader Wayne en dochtertje van 4 jaar oud en ongelooflijke wijsneus: Holly. Naast hun stond een net zo leuk en vriendelijk stel: Michelle en Doug.
Zoals al was geschreven viel ik meteen met mijn neus in de boter. Het was namelijk het Country Music Festival Tamworth. Het klinkt misschien saai voor sommige onder jullie, maar geloof me, het was echt supergaaf!!!!!!!! :D:D:D:D:D:D
Met de hulp van mijn buren werd het echt een groot succes! Ik voelde me meteen thuis door hun gastvrijheid en bereidheid me alles te laten zien en om het mij zo goed mogelijk naar de zin te maken! 's Avonds werd de gitaar te voorschijn gehaald en onder begeleiding van Natalie, een fantastische zangeres, werd er vrolijk liedjes gezongen die ik geen van allen kende.. :)
Helaas moest ik op zondag afscheid nemen van mijn nieuwe vrienden, maar telefoon nummers werden uitgedeeld evenals beloftes om elkaar weer te zien. Dus Amber bij deze: als jij komt naar Australie en we doen Melbourne aan, moest ik Doug en Michelle beloven langs te gaan en daar te logeren met jou!!!
Het afscheid die zondag werd wat verzacht door het vooruitzicht dat nu eindelijk mijn Jillaroo droom ging beginnen!! :D:D:D Tijdens de busreis naar Bingara en ons verblijf in het Sportsman Hotel die nacht, leerde ik de rest van de groep kennen. 2 Andere nederlandse: Minke en Leonie, een engelse: Bird, een Deense: Line en 3 australische: Sling, Kate en Cas. Allemaal meisjes en samen een ontzettend gezellige groep!! De farmer die ons deze geweldige ervaring aanbood heet John en op de farm zelf, zo'n 22 km buiten Bingara (in The middle of nowhere) Waren nog twee begeleiders, een duits stel: Ronja en Ullie. John en zijn vrouw woonde in Bingara zelf, maar john kwam elke dag bij ons om ons van alles te leren. Ik zal mijn best doen niet al te uitgebreid te schrijven, maar dat zal moeilijk zijn, want het was echt supergaaf!!!
Maandagochtend werden we opgehaald door John, Ronja en ullie en naar zijn huis in Bingara gebracht. Hier leerde we 'whip cracking' oftewel het slaan met de zweep. Dit lukte natuurlijk niet meteen, maar aan het einde van de week, na elke dag geoefend te hebben, had ik het aardig onder de knie! Verder leerde we omgaan met veulens zoals het eerste contact met de mens, het inbreken van paarden ozzie stijl (Belinda en andere paarden liefhebbers, deze laatste twee zou niks voor jullie zijn!). 's Middags zijn we gaan zwemmen met de paarden en hoe we dat deden? Gewoon de staart van het paard vasthouden terwijl deze door heuphoogte water rent!! :D:D:D Heerlijk verfrissend! Al met al was deze eerste dag al interessant en gaaf genoeg, maar hij was nog niet over! Tegen het einde van de middag werden we naar de farm gebracht, bedden werden verdeeld, uitzicht werd bekeken en het eten werd opgewarmd.
Als we wilden mochten we die avond nog mee op een wel heel speciale excursie: achter op een ute, met 8 meiden, Ullie, de twee volwassen zoons van john en hun vriend, in het donker met zoeklichten op het dak van de ute op kangoeroo's jagen!!!
Hoe wel ik het een afschrikwekkend idee vond om op die lieve beestjes te gaan jagen, vond ik dat ik het wel moest doen aangezien dit echt ozzie is. Daarbij hoefden, of liever mochten we niet eens zelf schieten. Wat we wel konden doen, en ik ook heb gedaan, was het afsnijden van het been van de kangoeroo. Dit been werd dan door 1 van de jonmgen gevild, het vlees werd er af gesneden en dat vlees werd mee genomen en aan de honden gevoerd. Al met al een hele ervaring!
De rest van de week was gevuld met paardrijden, inbreken van andere paarden, kampvuur, het bijeen drijven van paarden achterop de ute, wachten op John die altijd te laat was, oefenen in whip cracking, het bijeen drijven van koeien te paard (dat was echt zo gaaaaaaaaaf!!!!!!) en heel heel heel veel lol hebben!!:D:D:D:D:D:D:D
Maar aan al het goede komt een einde, zo ook aan dit avontuur! Na een laatste geweldige avond in de locale pub en een korte nacht was het tijd voor afscheid, want ik had al werk gekregen in de buurt bij een farmer genaamd Bill.
Nu was ik natuurlijk helemaal in de wolken dat ik zo snel al werk had gekregen, maar al gauw bleek dat het allemaal mooier leek dan het was...
Helaas klinkte het niet zo goed tussen mij en de familie. Ik sliep in een cottage zo'n 30 meter van het huis af, maar eten, wc en douchen was in het huis.
De deal was: ik werkte tegen kost en inwoning en Bill zou me doorsturen naar een andere farmer waar ik dan betaald zou krijgen. In de tussentijd zou hij mij zoveel mogenlijk leren over het farmwerk. Klinkt als een goede deal toch? Niet dus! Hij matte me af met stomme klusjes (in de gloeiende hitte) om zijn 783 ha tuintje van onkruid en dennebomen te ontdoen. Onkruid wieden!!! De paar keer dat ik op een paard heb gezeten kreeg ik alleen maar commentaar op mijn europese rijstijl! Zeggen hoe ik het volgens hem dan wel moest doen was er niet bijn, met als gevolg dat de sfeer er niet beter op werd...
Ondanks het feit dat ik het er niet naar mijn zin had was ik vastbesloten door te gaan, met het vooruitzicht op iets beters. Dus toen hij tegen mij zei dat hij me zaterdag op de bus zou zetten, want ik moest het zelf ergens anders maar uitzoeken, was dat best een schok. De schok was wel gemengd met opluchting: eindelijk vrij!!!
Zaterdag ochtend kreeg ik een lift van een heel vriendelijk stel naar Tamworth, waar ik mijn hartje toch echt aan heb verloren! Hier boekte ik t/m maandag 11 februarie in het plaatselijke jeugd hostel.
Dezelfde dag ontmoette ik mijn nieuwe vriendin Charlotte uit Duitsland.
Samen hebben we op het moment erg veel lol en doen we dingen samen als naar de bioscoop (Ik heb al PS Ilove you, 27 dresses en I am legend gezien!), pizza eten en nog veel meer!
Dezelfde charlotte heeft er ook voor gezorgd dat ik nu werk heb op een farm in Queensland in de buurt van Townsville.
Dit was mijn verhaal! Wie meer wil weten of me gewoon wil bellen, kan dat op mijn mobiel doen!!
Veel liefs van mij
Het is lang geleden dat jullie iets direkt van mij hebben gehoord. Helaas komt dat door gebrek aan internet mogelijkheden en aan mij. Jullie lezen het goed!! Ik schaam mij diep, maar ik had zoveel plezier hier! Niet dat ik jullie vergat! Ik heb alleen niet zoveel moeite genomen om iets aan jullie te schrijven als misschien had gekund...
Genoeg daarover! Hier komt mijn verhaal:
De laatste keer dat ik jullie schreef was ik in Brisbane, om de ring van Mevrouw van Manen af te geven aan haar dochter. Na al hun goede zorgen ging ik donderdag vol goede moed verder met mijn reis. Ik vertrok 's ochtends vroeg met de trein naar het centrum van Brisbane om van daar af te Greyhound bus te pakken naar Tamworth. Voor degene onder jullie die op de kaart bijhouden waar ik ben, lijkt het misschien maar een klein stukje, maar het kostte me 12 uur om dat kleine stukje met de bus te rijden ;)!!
Eindelijk aangekomen in het, ik mag wel zeggen, prachtige Tamworth, moest ik nog een slaapplek vinden... Gelukkig was de busschauffeur zo vriendelijk me op een camping te wijzen die niet zo ver lopen was. Hier werd ik net zo vriendelijk geholpen en kreeg ik een prachtige plek voor mijn kleine tentje met grote rugzak! :)
Vlak bij stond een gezin met hun camper. Een hartstikke leuk en vriendelijk gezin van 3: moeder Natalie, vader Wayne en dochtertje van 4 jaar oud en ongelooflijke wijsneus: Holly. Naast hun stond een net zo leuk en vriendelijk stel: Michelle en Doug.
Zoals al was geschreven viel ik meteen met mijn neus in de boter. Het was namelijk het Country Music Festival Tamworth. Het klinkt misschien saai voor sommige onder jullie, maar geloof me, het was echt supergaaf!!!!!!!! :D:D:D:D:D:D
Met de hulp van mijn buren werd het echt een groot succes! Ik voelde me meteen thuis door hun gastvrijheid en bereidheid me alles te laten zien en om het mij zo goed mogelijk naar de zin te maken! 's Avonds werd de gitaar te voorschijn gehaald en onder begeleiding van Natalie, een fantastische zangeres, werd er vrolijk liedjes gezongen die ik geen van allen kende.. :)
Helaas moest ik op zondag afscheid nemen van mijn nieuwe vrienden, maar telefoon nummers werden uitgedeeld evenals beloftes om elkaar weer te zien. Dus Amber bij deze: als jij komt naar Australie en we doen Melbourne aan, moest ik Doug en Michelle beloven langs te gaan en daar te logeren met jou!!!
Het afscheid die zondag werd wat verzacht door het vooruitzicht dat nu eindelijk mijn Jillaroo droom ging beginnen!! :D:D:D Tijdens de busreis naar Bingara en ons verblijf in het Sportsman Hotel die nacht, leerde ik de rest van de groep kennen. 2 Andere nederlandse: Minke en Leonie, een engelse: Bird, een Deense: Line en 3 australische: Sling, Kate en Cas. Allemaal meisjes en samen een ontzettend gezellige groep!! De farmer die ons deze geweldige ervaring aanbood heet John en op de farm zelf, zo'n 22 km buiten Bingara (in The middle of nowhere) Waren nog twee begeleiders, een duits stel: Ronja en Ullie. John en zijn vrouw woonde in Bingara zelf, maar john kwam elke dag bij ons om ons van alles te leren. Ik zal mijn best doen niet al te uitgebreid te schrijven, maar dat zal moeilijk zijn, want het was echt supergaaf!!!
Maandagochtend werden we opgehaald door John, Ronja en ullie en naar zijn huis in Bingara gebracht. Hier leerde we 'whip cracking' oftewel het slaan met de zweep. Dit lukte natuurlijk niet meteen, maar aan het einde van de week, na elke dag geoefend te hebben, had ik het aardig onder de knie! Verder leerde we omgaan met veulens zoals het eerste contact met de mens, het inbreken van paarden ozzie stijl (Belinda en andere paarden liefhebbers, deze laatste twee zou niks voor jullie zijn!). 's Middags zijn we gaan zwemmen met de paarden en hoe we dat deden? Gewoon de staart van het paard vasthouden terwijl deze door heuphoogte water rent!! :D:D:D Heerlijk verfrissend! Al met al was deze eerste dag al interessant en gaaf genoeg, maar hij was nog niet over! Tegen het einde van de middag werden we naar de farm gebracht, bedden werden verdeeld, uitzicht werd bekeken en het eten werd opgewarmd.
Als we wilden mochten we die avond nog mee op een wel heel speciale excursie: achter op een ute, met 8 meiden, Ullie, de twee volwassen zoons van john en hun vriend, in het donker met zoeklichten op het dak van de ute op kangoeroo's jagen!!!
Hoe wel ik het een afschrikwekkend idee vond om op die lieve beestjes te gaan jagen, vond ik dat ik het wel moest doen aangezien dit echt ozzie is. Daarbij hoefden, of liever mochten we niet eens zelf schieten. Wat we wel konden doen, en ik ook heb gedaan, was het afsnijden van het been van de kangoeroo. Dit been werd dan door 1 van de jonmgen gevild, het vlees werd er af gesneden en dat vlees werd mee genomen en aan de honden gevoerd. Al met al een hele ervaring!
De rest van de week was gevuld met paardrijden, inbreken van andere paarden, kampvuur, het bijeen drijven van paarden achterop de ute, wachten op John die altijd te laat was, oefenen in whip cracking, het bijeen drijven van koeien te paard (dat was echt zo gaaaaaaaaaf!!!!!!) en heel heel heel veel lol hebben!!:D:D:D:D:D:D:D
Maar aan al het goede komt een einde, zo ook aan dit avontuur! Na een laatste geweldige avond in de locale pub en een korte nacht was het tijd voor afscheid, want ik had al werk gekregen in de buurt bij een farmer genaamd Bill.
Nu was ik natuurlijk helemaal in de wolken dat ik zo snel al werk had gekregen, maar al gauw bleek dat het allemaal mooier leek dan het was...
Helaas klinkte het niet zo goed tussen mij en de familie. Ik sliep in een cottage zo'n 30 meter van het huis af, maar eten, wc en douchen was in het huis.
De deal was: ik werkte tegen kost en inwoning en Bill zou me doorsturen naar een andere farmer waar ik dan betaald zou krijgen. In de tussentijd zou hij mij zoveel mogenlijk leren over het farmwerk. Klinkt als een goede deal toch? Niet dus! Hij matte me af met stomme klusjes (in de gloeiende hitte) om zijn 783 ha tuintje van onkruid en dennebomen te ontdoen. Onkruid wieden!!! De paar keer dat ik op een paard heb gezeten kreeg ik alleen maar commentaar op mijn europese rijstijl! Zeggen hoe ik het volgens hem dan wel moest doen was er niet bijn, met als gevolg dat de sfeer er niet beter op werd...
Ondanks het feit dat ik het er niet naar mijn zin had was ik vastbesloten door te gaan, met het vooruitzicht op iets beters. Dus toen hij tegen mij zei dat hij me zaterdag op de bus zou zetten, want ik moest het zelf ergens anders maar uitzoeken, was dat best een schok. De schok was wel gemengd met opluchting: eindelijk vrij!!!
Zaterdag ochtend kreeg ik een lift van een heel vriendelijk stel naar Tamworth, waar ik mijn hartje toch echt aan heb verloren! Hier boekte ik t/m maandag 11 februarie in het plaatselijke jeugd hostel.
Dezelfde dag ontmoette ik mijn nieuwe vriendin Charlotte uit Duitsland.
Samen hebben we op het moment erg veel lol en doen we dingen samen als naar de bioscoop (Ik heb al PS Ilove you, 27 dresses en I am legend gezien!), pizza eten en nog veel meer!
Dezelfde charlotte heeft er ook voor gezorgd dat ik nu werk heb op een farm in Queensland in de buurt van Townsville.
Dit was mijn verhaal! Wie meer wil weten of me gewoon wil bellen, kan dat op mijn mobiel doen!!
Veel liefs van mij
-
06 Februari 2008 - 06:47
Ben & Jenneke:
Eeen heel mooi en lang verhaal, al hebben we er wel lang op moeten wachten. Wel heel veel ervaringen in een korte tijd, maar je wordt er wel wijzer van. Nu maar kijken hoe het in Queensland gaat. Dit is weer een heel ander gebied van Australie. Je zit dan in de tropen. Townsville is ook een leuke stad. Wel veel groter dan Tamworth, maar daar staat weer tegenover dat er meer te doen is. Je komt daar ook al aardig in de buurt waar je moeder achter de dikke boom van 5 cm omtrek heeft gestaan om maar niet door de cassowary gezien te worden. Dit was in Mission Beach. Ga maar eens kijken daar als je tijd heb.
Hier gaat alles z'n gangetje. Volgende week alleen thuis. Dan gaat Jenneke nl met haar vriendin Margo voor een week naar Egypte. Ik zorg dan voor onze huisdieren natuurlijk. Ook moet ik Rick nog een keer aflossen met het uitlaten van Noah. Daarna is het nog 10 weken wachten voordat we richting Australie vertrekken. Alles is nu geboekt en bijna betaald.
Joan, geniet er lekker van en ik hoop dat het werk in de buurt van Townsville leuker is dan het wieden van een tuintje. -
06 Februari 2008 - 07:23
Mama:
Lieve Joan,
Wederom doe je mij versteld staan.
Waarom? Nou, dat je gek met beesten bent en op een farm wilt werken, verwachtte ik wel, maar dat je ook zo mooi en boeiend verhalen kan toevertrouwen op papier alweer een leuke farmersjob hebt gevonden en je rustig aan maar wel goed doordacht je plannen trekt, dat had ik niet verwacht. Ik ben dan ook apetrots op je. :D:D:D
Wat ik erg grappig vind aan je verhaal is dat je helemaal niet rept over je ontmoeting met die vreselijk grote spin. Ja, dat blijft bij mij natuurlijk wel hangen zo'n griezel verhaal.:D:D
Hoe is het hier in dit kikkerlandje dan eigenlijk.
De kranten hebben de afgelopen week volgestaan over Joran vd Sloot. De jongeman die verdacht wordt op de moord van Nathalie Hollowee (ik weet niet of ik het goed schrijf..). Peter R. de Vries heeft hem met een verborgen camera (laten)gefilmd en daarop heeft hij nogal wat belastende verhalen bloot gegeven. Dus de zaak is weer geopend en zal nog een vervolg hebben.
Ik geloof dat dit wel het meest opschrikbarende bericht uit Nederland is qua nieuws.
Dan eens even over je grote vriendje Sammy. In het begin heeft hij niet zo erg aangegeven dat hij je miste, maar afgelopen zondag was hij toch erg gericht op de achterdeur en hing hij regelmatig met zijn koppie door het katteluikje. Verder heeft hij het prima naar z'n zin. 's Avonds voordat we naar bed gaan, wil hij niet met mij mee naar boven. Nee, hij wacht op Jessica want van haar krijgt hij nog een frollicje voordat ze samen naar boven gaan. En dit kan Jess niet vergeten, want als ik naar de deur loopt, rent Sam naar de keuken waar de pot waar de frollicjes inzitten.
Dan heeft hij z'n plekje 's morgens op bed ook helemaal gevonden..:D:D
Tom is en blijft z'n grote vriend. Behalve als Tom iets doet wat niet mag, want dan wordt Tom door Sam op z'n plek gezet. Er is dus eigenlijk wat dit betreft niks veranderd bij ons thuis.
Komende vrijdag gaat Sam voor een weekje naar papa, want dan zijn wij op wintersport. Wat zal hij het leuk en druk hebben met al die katten...als ze maar goed luisteren!!:D:D:D
Dan heb ik je inmiddels ook al verteld dat ik de reis naar Australië, samen met Jen, Ben en oma heb geboekt. Helaas gaat Jess niet mee (hondjes enzo), maar wel heel erg lief van haar dat zij zich opoffert voor de thuissituatie.
Ik zal binnenkort contact opnemen met Corrie, want dan gaat zij voor jouw lieve monstertje zorgen (ook heel erg lief van Corrie trouwens!).
Als alles dan goed gaat, zien we elkaar op 29 april in Alice Springs.
Voorlopig, zit jij nog even in Tamworth en vertrekt op 11 februari richting Townville waar je weer een hele leuke tijd tegemoet zal gaan. Wij zijn dan weer reuze benieuwd naar je verhalen en wachten weer in spanning af op het vervolg.
Heel veel liefs en dikke knuffels van
mama -
06 Februari 2008 - 07:45
Jessica:
Vanmorgen gelijk de computer aan gezet en hopen dat je wat geschreven had en ja hoor een HEEL GROOT STUK.Je hebt ook geprobeerd foto's op te sturen maar dat is helaas mislukt op één foto na. Ik heb gelijk jou stuk op de site gezet en daarna druk smsjes gestuurd naar jou om als nog foto's los te peuteren maar dit is niet gelukt. Morgen ga je het op nieuw proberen.Je snapt het wel hé, als je dit soort verhalen schrijft en de reacties erop dan begrijp je toch wel dat iedereen regelmatig tot vaak wat van je wil horen. Ik in ieder geval!!
Ik moet zo naar EHBO maar wilde toch ook alvast even wat krabbelen. Mama en Ben waren er ook alweer vlot bij. Onwijs gaaf dat iedereen zoveel en vaak reageerd.Dit album is voor later een belangrijk stukje geschiedenis van jou leven.En niet iedereen heeft dit en ik ben berentrots op je dat jij deze onderneming bent aangegaan.Heel veel mensen hebben dezelfde droom gehad als jij maar drufde of konden deze droom niet waar maken jij wel!Dat moet jou toch een onwijs gaaf gevoel en vertrouwen geven. Het geeft mij al een speciaal gevoel en ik zit daar niet eens, ik heb het lef niet gehad maar ik lift een beetje mee met al je belevenissen in Aussie.
Zo nu moet ik er toch echt vandoor.
Heel veel liefs en boel knuffies Jessica -
06 Februari 2008 - 09:13
Oma H.:
Hallo lieverdje, vanmorgen vroeg kreeg ik een sms-je van mama dat je weer een verhaal had op je site. Ik trappelde van ongeduld om te gaan lezen maar omdat Suus er vandaag is moest ik toch eerst zorgen dat ik daar helemaal klaar voor was. Maar wat gaat alles weer goed met je, die suffe boer maar gauw vergeten en lekker aan de nieuwe uitdaging beginnen! Wat bof je, naar Townsville gaan, want dat is weer een heel mooie plaats en (nu misschien nog een beetje erg warm) een heerlijk klimaat. Wat fijn dat je zulke gezellige contacten opdoet, Joan, want samen plezier maken is leuker dan in je eentje.
En dan wat je toch maar allemaal klaar maakt, jonge jonge, wat ben ik ongelooflijk trots op je!!!
Het wordt tijd om Suus van koffie te voorzien dus moet ik stoppen. Ik verheug me alweer op je volgende verhaal.
Heel veel liefs met de dikke kus erbij. -
06 Februari 2008 - 13:27
Yvonne:
Goed dat je het zo naar je zin hebt dat je bijna niet toe komt aan hele verhalen hier! Hoewel wij wel met smart zitten te wachten op die verhalen, hoor! Is heeeerlijk om te lezen, nl!
Geweldig wat je allemaal meemaakt! En gelukkig is het niet alleen maar leuk; alleen maar leuk wordt saai, zeggen ze, nietwaar?!
Hier zijn een paar klussenburo's langs geweest voor de garage-renovatie; er was er een bij met leuke ideeen, wat errug handig is voor onbenullen als wij op het gebied van (ver)bouwen... Nou ja...
Laatste nieuwtje hier: ik ga een staatslot kopen want we zijn erg in de winning mood lately!!! Bij de postcodelotij wat kleins (ijs en 10 euro), papa won 10 euro benzine en ik deed mee aan Mail&Win van Tuin&Co (mijn tuinblad) en win voor 100 euro aan Intratuinbonnen! Hoe vind je die?! Super, he? Gaan we ws 2 kersenbomen van kopen. Ongetwijfeld worden alle kersen door de vogels opgegeten, net als de appels, maar ach. Is gewoon leuk!
Morgen ga ik naar Pieternella, is jarig (gefeliciteerd, Pierk, als je dit leest! Gniffel!)dan.
Heel veel plezier en films met Charlotte! Vreselijk leuk dat zij een farm voor je geregeld heeft! Hopelijk bevalt dat stukken beter dan bij Bill!
Boel lief! Big Hug!!!!! -
06 Februari 2008 - 18:45
Franka En Kees:
Zo leuk om weer eens live wat van je te horen. Nou wat is zacht uitgedrukt het een heel verhaal geworden met al die belevenissen zeg.
Zo te horen heb je het erg naar je zin en als je het niet bevalt ga je gewoon weer, lekker vrij leventje hoor.
Hier is het eindelijk beter weer aan het worden. Het komende weekend wordt het voorjaar als je de weerberichten moet geloven. Nou dan pakken wij natuurlijk onze motoren weer. Zal wennen zijn voor mij(Franka) heb bijna 8 maanden niet gereden.
Maar ik heb er wel zin in.
Nou tot mails maar weer en geniet maar lekker hoor!!!!!!!!!!!!!!!
Liefs ons twee.............
-
06 Februari 2008 - 19:48
Diana & Rik:
Hi Meissie,
Zo zo zo, da's nog eens een westsidestory zeg. Wel mooi om te lezen dat dat kleine meissie het gewoon ff regelt. Doet ze toch!! We zijn trots op je.
En Dien heeft gelijk, je kunt zeer boeiend schrijven. Dat houdt natuurlijk in dat we iedere dag zitten te F5-en om te kijken of er nieuws is vanuit Aussie. We wachten maar weer af....snik snik.....
In ieder geval heel veel fun en geniet lekker van je vrijheid. Succes met je job bij de weg.
Ik ben nu 3 dagen met mn nieuwe job aan de slag en bevalt me prima. Datzelfde hoop ik voor jou.
Dikke kus,
D&R
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
